کشف آتشفشان فعال برای نخستین بار در سیاره زهره
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۴۱۸۳۹
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ طی سال‌های اخیر و با طراحی برنامه‌هایی برای استفاده از کاوشگران رباتیک که قرار است طی ده سال آتی از این سیاره بازدید کنند، زهره مجددا در کانون توجه دانشمندان قرار گرفته است.
باید توجه داشت که مطالعه و رصد زهره علیرغم اینکه درخشان‌ترین جرم در آسمان شب پس از ماه است، بسیار دشوار است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به دلیل جو بسیار اسیدی، دمای سطح زهره ۴۷۵ درجه بوده و فشار هوا خرد کننده است و به همین دلیل تاکنون هیچ فضاپیمایی که برای فرود روی زهره فرستاده شده است بیش از دو ساعت در این سیاره دوام نیاورده است.
اندازه گیری‌های راداری انجام شده توسط فضاپیمای ماژلان، که در طی یک دوره چهار ساله در اوایل دهه نود به دور زهره می‌چرخید، نشان می‌دهد: این سیاره دارای سطحی جهنمی است که با آتشفشان‌های بزرگ و دهانه‌های نسبتاً کم تعدادی پوشیده شده و این موضوع نشان دهنده فعالیت‌های زمین شناسی جدید در این سیاره است.
در این میان مشکل این است که دوران جدید می‌تواند به معنای هزاران یا حتی میلیون‌ها سال پیش باشد. در این شرایط نشان دادن فعال بودن آتشفشان‌ها در زهره یک چالش طولانی مدت بوده که گویا این گره اطلاعاتی توسط مطالعات جدید حل شده است.
طی این مطالعات، کاوشگران، داده‌های رادار ماژلان را دوباره بررسی کردند تا ببینند آیا می‌توانند تغییرات فیزیکی را در چشم انداز بین مسیر‌های فضا پیمای در حال گردش به دور زهره را پیدا کنند یا خیر؟
آنها طی این مطالعه یک نمای دایره‌ای به عرض ۲/۲ کیلومتر در شمال یک آتشفشان بزرگ به نام Maat Mons مشاهده کردند. این مکان اولین بار در فوریه ۱۹۹۱ توسط رادار تصویربرداری شد، اما هنگامی که برای بار دوم در اکتبر همان سال مشاهده شد، شکل کاملاً متفاوتی داشت.
با این حال، در آن زمان تصور می‌شد که تغییر ظاهری ممکن است صرفاً به دلیل زاویه دید باشد.
برای اطمینان از صحت اطلاعات به دست آمده، محققان از روشی به نام orthorectification استفاده کردند تا تصاویر رادار را به شکلی تبدیل کنند که اگر این ویژگی هر بار مستقیماً از بالای آن دیده شود، چگونه به نظر می‌رسند.
بنا بر اعلام وبگاه (theglobeandmail)، نتایج به دست آمده گویای این واقعیت بود که این دو نما هنوز بسیار متفاوت بودند و در نسخه دوم به نظر می‌رسد که گویا گدازه از ویژگی دایره‌ای خارج شده و از یک شیب بیرون ریخته است.
دانشمندان معتقدند: اگر فعالیت آتشفشانی در زهره نادر باشد، مشاهده چنین تغییری در آن دوره زمانی بسیار تصادفی است.
یکی از کاوشگران در این باره گفت: من فکر می‌کنم اکثر افراد می‌گویند که این شواهد بسیار خوبی است که بتوانیم فورانی را که در یک بازه زمانی هشت ماهه رخ می‌دهد، ببینیم.
نتایج این مطالعات طی هفته اخیر در کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای در هیوستون ارائه و در مجله Science منتشر شد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۴۱۸۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازه‌ترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوت‌وست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کرده‌اند. آنها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کرده‌اند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کویی‌پر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر می‌رسید در جهت‌گیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شده‌اند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیاره‌ای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیاره‌ای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصله‌اش از خورشید می‌تواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دسته‌بندی می‌شد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X می‌نامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونی‌ها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها، توزیع اجرام یافت‌شده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر می‌کنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر می‌دهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکت‌های اجرام بلنددوره‌ای پرداختند که از مدار نپتون می‌گذرند و در طول سفر خود، حرکت‌های نامنظمی نشان می‌دهند. آنها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر می‌کشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، داده‌های جزرومد کهکشانی را نیز به شبیه‌سازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راه‌شیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شده‌اند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که قابل‌قبول‌ترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیه‌سازی‌ها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیع‌های مداری از شبیه‌سازی‌های حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیم‌محور اصلی ردپای مداری فرانپتونی‌های شبیه‌سازی‌شده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت